பேசலாம்

கோவையில் Bibliotheca என்றொரு அமைப்பு செயல்பட்டு வருகிறது. தன்னார்வலர்களால் நடத்தப்படும் இந்த அமைப்பின் நோக்கம் மனிதர்களிடம் உரையாடி அவர்களின் கதைகளை கேட்பது. பெரும்பாலும் கல்லூரி மாணவர்களே இதை நடத்தி வருகிறார்கள். ‘மனிதர்கள் ஒவ்வொருவருமே வாசிக்க வேண்டிய புத்தகம்தான்’ என்கிற எண்ணத்தோடு சமூகத்தின் பல்வேறு நிலைகளில் இருக்கும் மனிதர்களைத் தேர்ந்தெடுத்து அவர்களோடு உரையாடி அவர்களது அனுபவங்களை கேட்டு வருகின்றனர். என்னிடம் முதன்முதலாகப் பேசிய போது ‘Human Library' என்று சொன்னார்கள். 

ஆளுமைகள் என்றில்லை- வெவ்வேறு தளத்தில் இருக்கும் மனிதர்கள்- விளிம்பு நிலை எளிய மனிதர்களிடமும் கூட கதைகளும், கற்றுக் கொள்ள அனுபவங்களும் இருக்கின்றன என்று நம்பிச் செயல்படும் இளைஞர் கூட்டம். அப்படித்தான் என்னிடமும் ஏதோ இருக்கும் என நம்புயிருக்கிறார்கள். 

‘குறள் பாட்’ சிவா பற்றி முன்பு எழுதியிருக்கிறேன். அவர்தான் இந்தக் குழுவினருக்கு என்னை அறிமுகப்படுத்தியிருக்கிறார். இணையவழியில் ‘பேச முடியுமா?’ என்று அவரேதான் கேட்டார். அதற்கு என்ன? வருகிறேன் என்று சொல்லியிருக்கிறேன். தலைப்பும் அவர்களேதான் கொடுத்தார்கள். முதலில் முப்பது முதல் நாற்பது நிமிடங்கள் நான் பேச வேண்டும் பிறகு முக்கால் மணி நேரம் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்ல வேண்டுமாம். எந்தவிதமான தயாரிப்புகளுமின்றி மனதில் தோன்றுவதைப் பேசலாம் என்றிருக்கிறேன். 

ஃபோட்டோ கேட்டார்கள். ‘ஃபேஸ்புக்கில்’ இருக்குமே என்றேன். பழங்காலத்து நிழற்படம் ஒன்றை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

கொரொனாவுக்கு முன்பு வரை கோவையில் ஒவ்வொரு மாதமும் ஒரு நாள் சந்தித்து உரையாடியவர்கள் இப்பொழுது இணைய வழியாக இந்த உரையாடலை நடத்துகிறார்கள். 

இந்த போஸ்டரை சமூக ஊடகங்களில் பகிரலாமா என்று அனுமதி வாங்கிக் கொண்டு பகிர்கிறேன். 

நண்பர்கள் யாரேனும் கலந்து கொள்ள விரும்பினால் போஸ்டரில் இருக்கும் எண்ணுக்கு தகவல் அனுப்பி பதிவு செய்து கொள்ளவும். ‘இவனுக்கு எல்லாம் ரிஜிஸ்டர் செய்யணுமா’ என்று சத்தமாகக் கேட்டது என் காதில் விழுந்துவிட்டது. அது அவர்களின் வழமையாம். பதிவு செய்து கொண்ட குறைந்த பார்வையாளர்கள் எண்ணிக்கையை மட்டுமே அனுமதிக்கிறார்கள். அப்பொழுதுதான் நெருக்கமாக உரையாட முடியும் என்பதுதான் காரணம். 

நன்றி!