நீட்

நீட் தேர்வில் மாணவர்களுக்கு பயிற்சியளிக்க வேண்டும் என்று கடந்த ஆண்டில் கடும் முயற்சிகளைச் செய்தோம். நேற்று வந்த முடிவுகள் உவப்பானதாக இல்லை. கடந்த ஆறேழு மாதங்களாக இதற்காக செய்த வேலைகள், உழைப்பு கண் முன்னால் வந்து போகின்றன. அரசு பள்ளி ஆசிரியர்களை வார இறுதியில் பிடிப்பது அவ்வளவு எளிதான காரியமில்லை. விடுப்பு எடுத்துக் கொண்டு போயிருந்தேன். ஆசிரியர் தாமஸும், நானும் கடும் வெயிலில் பத்துக்கும் மேற்பட்ட பள்ளிகளுக்குச் சென்றோம். ஒவ்வொரு பள்ளியும் ஒவ்வொரு மூலையில் இருந்தன. சில பள்ளிகளில் வரவேற்பு இருந்தது. சில பள்ளிகளில் முகத்தைச் சுளித்தார்கள். அன்றைய தினம் முழுக்கவும் சுற்றியடித்து நாற்பது மாணவர்களைத் தேர்ந்தெடுத்து அவர்களை ஒரு பள்ளிக்கு வரச் சொன்னோம்.

'இதுவரை எப்படி படித்திருக்கிறார்கள்?', 'உண்மையிலேயே அவர்களுக்கு மருத்துவம் படிக்க ஆர்வம் இருக்கிறதா?' என்பதையெல்லாம் விசாரித்துவிட்டு இருபத்தைந்து மாணவர்களைத் தேர்ந்தெடுத்தோம். அவர்களுக்கு வார இறுதிகளில் வகுப்புகள் தொடங்கின. சில மாணவர்கள் மட்டும் ஒழுங்கின்றி இருந்தார்கள். பெரும்பாலானவர்கள் வகுப்புகளுக்கு சரியாக வந்தார்கள். அந்தச் சமயத்தில்தான் தனியார் பயிற்சி நிறுவனங்களுக்கு அரசாங்கம் பணம் கொடுத்து அவர்கள் வழியாக அரசுப் பள்ளி மாணவர்களுக்கு பயிற்சியளிக்கப்படும் என்று அரசு அறிவித்தது. அதன் பிறகுதான் நிறைய சொதப்ப ஆரம்பித்தது. 

கல்வி அதிகாரிகள் மூலமாக பள்ளிகளுக்கு அழுத்தம் வருவதாகச் சொன்னார்கள். நாங்கள் தேர்ந்தெடுத்து இருந்த மாணவர்களையே அரசு பயிற்சி நிறுவனங்களுக்கு செல்லச் சொன்னார்கள். மாணவர்களிடம் பேசினால் 'ஹெச். எம் அங்க போகச் சொல்லுறாங்க சார்' என்றார்கள். தலைமையாசிரிகளிடம் பேசினாலும் பெரிய பலனில்லை. 'எண்ணிக்கை காட்டியாகணும்' என்று சொன்னார்கள். இதனிடையில் ஈரோட்டில் மருத்துவர் சங்கம்  நடத்திய நீட் தேர்வுக்கு வாடகை வண்டி பிடித்து அழைத்துச் சென்றோம். ஆந்திராவில் இருந்து வந்திருந்த ஆசிரியர்கள் அங்கு  ஆங்கிலத்தில் பாடம் நடத்தினார்கள். அவர்கள் பாடம் நடத்தியது நன்றாக இருந்தாலும் மொழி பிரச்சினை பிரதானமாக இருந்தது. அதன் பிறகுதான் தமிழ்வழியில் படிக்கும் இந்த மாணவர்களுக்கு நாமே வகுப்பை நடத்தலாம் என்று தீவிரமாக பணிகளைத் தொடங்கினோம்.

ஸ்ரீனிவாஸ் என்ற ஆரம்பப்பள்ளி ஆசிரியரின் உழைப்பையெல்லாம் தனியாக எழுத வேண்டும். மாணவர்களைக் கண்காணிப்பது, ஆசிரியர்களுடன் பேசுவது, மாதிரித் தேர்வுகளை நடத்துவது- ஜெராக்ஸ் உட்பட அனைத்து வேலைகளையும் பார்த்துக் கொண்டார். தேர்வு தினத்தன்று கூட சொந்தச் செலவில்  ஒரு வாடகை வாகனம் ஏற்பாடு செய்து மாணவர்களை அழைத்துச் சென்று தேர்வு எழுத வைத்து, மதிய உணவு வாங்கி கொடுத்து பத்திரமாக வீட்டில் கொண்டு வந்து விட்டார். யார் செய்வார்கள்?

பனிரெண்டாம் வகுப்பு தேர்வு முடியும் வரைக்கும் ஒவ்வொரு வார இறுதியிலும் வகுப்புகள் இருந்தன. தேர்வுக்குப் பிறகு சில தனியார் கல்லூரிகள் 'தங்க வைத்து சாப்பாடு போட்டு பாடம் நடத்துகிறோம்' என்று சில மாணவர்களை இழுத்தார்கள். அரசாங்க பயிற்சி நிறுவனங்களிலும் பள்ளி வழியாக அழுத்தம் தரப்பட்டன. கடைசியில் ஏழு மாணவர்கள் மிஞ்சினார்கள். 'ஏழு பேருக்கு வகுப்பு நடத்துவதா? வேண்டாமா' என்று யோசனையில்லாமல் இல்லை. ஆனால் நம்மை நம்பி இவ்வளவு நாட்கள் வந்துவிட்டார்கள். நட்டாற்றில் விட முடியாது. ஒவ்வொரு ஆசிரியருக்கும் தலா இருபத்தைந்தாயிரம் ரூபாய் நிர்ணயித்து, மூன்று ஆசிரியர்கள் பாடம் நடத்தினார்கள். 

மாணவர்களும் ஒழுங்காகத்தான் படித்தார்கள். அவர்களைக் குறை சொல்ல முடியாது.  ஒரேயொரு மாணவர் வெற்றியடைந்தால் கூட போதும் என்றுதான் ஆசிரியர்களிடம் சொன்னேன். ஆசிரியர்களும் உழைத்தார்கள். ஆனால் பெரிய பலனில்லை. யாருமே தகுதி பெறவில்லை. தேர்வுக்கு முன்பாகவே தெரிந்துவிட்டது. அவ்வளவு எளிதான காரியமில்லை இது. இயற்பியல், வேதியலில் நெகட்டிவ் மதிப்பெண்கள் வாங்கியவர்கள்தான் அதிகம். ஒரு நுழைவுத் தேர்வு அவசியம் என்கிற மனநிலை உடையவனாகத்தான் இருந்தேன். ஆனால் அது நீட் மாதிரியான தேர்வாக இருக்கக் கூடாது.  நீட் தேர்வு இத்தகைய சாமானிய மாணவர்களுக்கு எவ்வளவு பெரிய பூதம் என்பது புரிகிறது.

சிவகுமார் என்றொரு மாணவர். கொல்லிமலைக்காரர். எஸ்.டி பிரிவைச் சார்ந்தவர். தேர்ச்சியடைந்தால் போதும் என்றுதான் நினைத்திருந்தேன். தேர்ச்சியடைந்திருந்தால் மருத்துவம் சேர்த்திருக்கலாம். நீட் தேர்வில் எழுபத்து சொச்சம் மதிப்பெண்கள் வாங்கியிருக்கிறார். தேர்ச்சியில்லை. நேற்று அழைத்து 'சார், இன்னொரு வருஷம் படிக்கறேன்' என்று கேட்ட போது என்ன பதிலைச் சொல்வது எனத் தெரியவில்லை. 

கடந்த சில நாட்களாக இதுதான் மனதுக்குள் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது- அடுத்து வரும் ஆண்டுகளில் கிராமப்புற மாணவர்கள் அவ்வளவு எளிதில் நீட் தேர்வில் வெற்றி பெற்றுவிட முடியாது. உணர்ச்சிவசப்பட்டுச் சொல்லவில்லை. அனுபவத்திலிருந்து சொல்வதுதான். என்னதான் தலைகீழாக நின்றாலும் தனியார் பள்ளி மாணவர்களை மீறி, வெறித்தனமாக பயிற்சி நடத்தும் தனியார் நிறுவனங்களை மீறி அரசுப்பள்ளி / கிராமப்புற மாணவர்களை மருத்துவத்துக்கு அனுப்புவது குதிரைக் கொம்பாகத்தான் இருக்கும். 'அதென்ன பெரிய காரியம்' என்று பந்தாவாக கேட்கலாம். ஆனால் சாத்தியமில்லை. நீட் தேர்வின் கேள்விகளை புரிந்து கொள்ளுகிற அளவுக்கு கூட நம் மாணவர்களுக்கு பயிற்சியில்லை. இதைத்தான் தனியார் நிறுவனங்கள் குறி வைக்கின்றன. லட்சக்கணக்கில் வேண்டுமானாலும் செலவு செய்யத் தயாராக இருக்கும் பெற்றோர்கள், தொடர்ந்த கண்காணிப்பு, போஷாக்கான உணவு என சகலமும் படைத்த மாணவர்களுக்கான தேர்வாகத்தான் நீட் தெரிகிறது. வீட்டு வேலைகளைச் செய்து, பள்ளி ஆசிரியர்களின் பாடத்தை மட்டும் நம்பி, இயல்பாக இருக்கும் மாணவர்கள் இதில் தொடர்ந்து தோற்றுக் கொண்டேதான் இருப்பார்கள். 

தமிழகத்திலிருந்து தகுதி மதிப்பெண் பெற்றிருக்கும் நாற்பத்தைந்தாயிரம் மாணவர்களின் விவரங்களை கொஞ்சம் ஆய்வு செய்துவிட்டு இது பற்றி மேலும் விரிவாகப் பேசலாம்.

அடுத்த ஆண்டுக்கான நீட் பயிற்சிக்கு தனியார் நிறுவனங்கள் வகுப்புகளைத் தொடங்கிவிட்டார்கள். நல்ல வருமானமுள்ள தொழில்.  பல கோடிகளைச் சம்பாதிப்பார்கள்.  அவர்களைப் போன்றவர்களுக்குத்தான் இது ஒத்து வரும். இனி நாம்  வகுப்பு எதையும் நடத்த வேண்டியதில்லை எனத் தோன்றுகிறது. மாணவர்களின் பயத்தை மீறி, பள்ளிகளின் ஒத்துழைப்பின்மையைத் தாண்டி, கல்வித் துறை கொடுக்கும் அழுத்தத்தைக் கடந்து நம்மைப் போன்றவர்கள் வகுப்புகள் நடத்துவெதெல்லாம் வீண் முயற்சியாகப் படுகிறது. அப்படியே நடத்தினாலும் இப்படித்தான் ரிசல்ட் இருக்கும் என உள்மனம் சொல்கிறது.

மாணவர்களுக்கான பாடப்புத்தகங்களை சுமந்து வந்து கொடுத்த அரசு அதிகாரி, புத்தகங்களைத் தேடிய நண்பர்கள், 'எவ்வளவு பணம் வேணும்' என்று கேட்ட கொடையாளர்கள் என எவ்வளவோ பேர் பின்னால் இருந்தார்கள். பலரது உழைப்பு இந்த வகுப்புகளில் இருந்தது. அனைவருக்கும் நன்றி.  கல்வி சார்ந்து நம்மால் துரும்பை எடுத்து போட முடிந்தாலும் அதைச் செய்ய வேண்டும் என்றுதான் தொடங்கினோம். இதுவொரு சோதனை முயற்சிதான். ஆனால் இவ்வளவு கசப்பான முடிவைத் தரும் என எதிர்பார்க்கவில்லை.