ஆஸ்திரேலியாவுக்கும் தமிழ்நாட்டுக்கும்..

ஆஸ்திரேலியாவில் வசிக்கும் நண்பர் திரு.பாஸ்கர் பின்வரும் மின்னஞ்சலை அனுப்பியிருந்தார்.

சிறிது மாதங்களுக்கு முன்பாக சிட்னிவிலிருந்து மெல்போர்ன் வரை இரயில் பயணம் செய்தேன். சில கிராமப் பெயர்கள் கிட்டத்தட்ட தமிழ் பெயர்களை ஒத்திருந்தன. ஆச்சரியமாக இருந்தது. அது மட்டுமல்ல, நான் ஸிட்னிக்கு அருகில் ப்ளூ மவுண்ட்ஸ் என்ற இடத்திற்கு சென்றேன். அங்கு மூன்று தூண்கள் உள்ளன. அவற்றின் பெயர்கள் விமலா, மீனா மற்றும் gani.

இங்கே தென்னிந்தியாவைப் போல தோற்றமளிக்கும் வம்சாவளியை (Aboriginal) பார்த்திருக்கிறேன். உண்மையில் இது போன்ற விவரங்களை அறிந்து கொள்வது மிக சுவாரசியமாக இருக்கிறது.

Please refer- http://www.bluemts.com.au/info/thingstodo/threesisters/

அன்புடன்,

பாஸ்கர்

இந்தச் செய்தி எனக்கு ஆச்சரியமில்லை. தமிழ் மண்ணுக்கும் ஆஸ்திரேலியாவுக்கும் விட்டகுறை தொட்டகுறையுண்டு என்பதற்கான சில தரவுகளைக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்.

‘அட்ச்சு வுடு..’ என்று வாட்ஸப்பில் பரப்புவது போல இல்லை. ஆராய்ச்சி முடிவுகள். முனைவர் ராம.ஜெயராஜ் பற்றி வெகு காலத்திற்கு முன்பே கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். நாமக்கல் அருகில் உள்ள சேந்தமங்கலத்துக்காரர். சென்னை கால்நடை மருத்துவக் கல்லூரியில் படித்துவிட்டு ஆஸ்திரேலியாவில் ஆராய்ச்சியைத் தொடர்ந்தவர் தற்பொழுது அங்கேயே சார்லஸ் டார்வின் பல்கலைக்கழகத்தில் பேராசிரியராகப் பணியாற்றுகிறார்.

Pride of Australia என்ற ஆஸ்திரேலிய அரசின் விருது வழங்கப்பட்டு அங்கீகரிக்கப்பட்டவர்.

கால்நடைத்துறை தாண்டிய அவரது ஆராய்ச்சிகளில் மிக முக்கியமானது ஆஸ்திரேலிய பழங்குடியின மக்கள் குறித்தானது. ஆஸ்திரேலிய பழங்குடியின மக்களுக்கும் நம் மண்ணுக்கும் இடையிலான தொடர்புக் கண்ணிகள் பற்றிய பேராசிரியரின் நேர்காணல்கள் சுவாரசியமானவை. முக்கியமானவையும் கூட. 

ஒலிப்பதிவு 1

ஒலிப்பதிவு 2

முனைவர். ராமமூர்த்தி ஜெயராஜ் குறித்து எழுத வேண்டும் என முன்பே நினைத்ததுண்டு. இணையத்தில் வெளியாவதைவிடவும் அச்சு ஊடகங்களில் அவர் குறித்தான கட்டுரை வெளியாவது தமிழகத்தில்  கூடுதல் கவனத்தை அவருக்குப் பெற்றுத் தரும் எனக் கருதி சில ஊடக நண்பர்களுக்கு பேராசிரியர் குறித்தான விவரங்களை அனுப்பி வைத்தேன். ஏனோ அவை அவர்களுக்கு முக்கியத்துவமான செய்திகளாகத் தெரியவில்லை. 

பாஸ்கரின் மின்னஞ்சல் கிடைத்தவுடன் பேராசிரியர் ராம.ஜெயராஜின் நினைவு வந்தது.  

நம் நிலம் குறித்தும், மக்கள் குறித்தும் எங்கேயோ இருந்தபடி தகவல்பூர்வமான ஆராய்ச்சிகளைச் செய்து கொண்டிருக்கும் இத்தகைய ஆராய்ச்சியாளர்களுக்குத் தமிழகத்தில் ஓரளவுக்கேனும் கவனம் கிடைக்க வேண்டியது அவசியம். என்னதான் அந்தந்த ஊர்களில் கெளரவப்படுத்தப்பட்டாலும் ‘நம்ம ஊர்ல ஒருத்தரும் கண்டுக்கல’ என்கிற மனநிலை பெரும்பாலானவர்களை சலிப்படையச் செய்துவிடக் கூடும். ஊடகங்கள் இத்தகைய மனிதர்களைப் பற்றியும் அவர்களது ஆராய்ச்சிப் பணி குறித்தும் சிறு அளவிலாவது பதிவு செய்வதுதான் அவர்களுக்குத் தரப்படும் மரியாதையாக இருக்கும்.