உயிர்மையில் ஒரு கவிதை!

புரிந்து கொள்வதற்கு
எதுவுமில்லை.

வேம்பின் சிறைப் பிடிப்பை மீறி
முற்றத்தின் நுனியில்
நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது
வெய்யில்.

இந்தக் குழந்தை
மூக்கில் நீர் வடிய
நமுத்த முறுக்கொன்றை
சப்புகிறது.

உருவாக்கப் பட்டிருந்த
சப்தங்கள் ஒடுங்கி
மெளனத்திற்கு இடம் கொடுக்கின்றன.

பாம்பின் நெளிதலைப்
போல காற்றில் பறக்கிறது
காகம்.

பிரக்ஞையற்ற மரக்கிளை
சாவாதானமாக
சன்னலை உரசுகிறது.

அவையவை
அவ்வாறே நடக்கின்றன.

இதில்
புரிந்து கொள்வதற்கு
எதுவுமில்லை.

* இக்கவிதை நவம்ப‌ர்'2006 மாத இதழில் வெளிவந்திருக்கிறது.

* பெரும்பாலனவற்றினை அறிவு வ‌ரைக்கும் எடுத்துச் சென்று புரியவில்லை என புலம்பியிருக்கிறேன். இது தேவையில்லாதது என்பது என் எண்ணம்.

* பல விஷயங்களை நம் பார்வையோடு நிறுத்தி ரஸித்தால் போதும், புரிந்து கொள்ள வேண்டிய அவசியமில்லை என்ற நிலையில் எழுதிய கவிதை.

* கமல் மாதிரி.."ஒண்ண பார்த்தா அனுபவிக்கணும்..ஆராயக்கூடாது" :)