தேசியக் கல்விக் கொள்கை

தேசியக் கல்விக் கொள்கை என்று வெளியிட்டிருக்கிறார்கள். நானூறு பக்கங்களுக்கும் மேலாக இருக்கிறது. அதனை நம்மவர்கள் ஐம்பது பேர் சேர்ந்து மொழிபெயர்த்துக் கோப்பாக வெளியிட்டிருக்கிறார்கள். பதினைந்தே நாளில் இதைச் செய்வது மிகப்பெரிய காரியம். ஆனால் செய்திருக்கிறார்கள். எனக்குத் தெரிந்து இதில் பலரும் ஐடி துறையில் பணி புரிகிறவர்கள், தனியார் துறையில் இருப்பவர்கள்தான்.

உமாநாத் இந்தக் காரியத்தை ஒருங்கிணைத்தவர்களில் முக்கியமான ஒருவர். அவரிடம் ‘இதெல்லாம் எதுக்கு பயன்படும்?’ என்று கேட்டேன். உண்மையில் இவை எல்லாம் கிட்டத்தட்ட ஏற்கனவே முடிவு செய்யப்பட்டவைதான் என்பதுதான் என் அனுமானம். நம்மிடம் கேட்டுவிட்டு இதையெல்லாம் மாற்றவா போகிறார்கள்? கருத்துக் கேட்பு என்பதெல்லாம் வெறும் கண் துடைப்பு சமாச்சாரம் என்கிற மனநிலையில்தான் இருந்தேன். உமாநாத் நம்பிக்கையாகச் சொன்னார். மனிதவளத்துறையில் பேசியிருக்கிறார்களாம். ஜூலை 31 வரை அவகாசமும் கோரியிருக்கிறார்கள். ஜூன் 30 என்னும் கால அவகாசத்தை ஒரு மாதம் வரையிலும் நீட்டிப்பு செய்து தர வாய்ப்பிருக்கிறது என்கிறார்.

முழுமையாகத் தடைக்கல்லைப் போட முடியாவிட்டாலும் சில மாறுதல்களைச் சொல்லலாம். அதற்கெனப் போரடலாம் என்றார் அவர்.

வெளியாகியிருக்கும் தேசியக் கல்விக் கொள்கை குறித்து தொடர்பில் இருக்கும் ஆசிரியர்களிடம் பேசினால் அதிர்ச்சிதான் மிஞ்சுகிறது. ‘நானூற்றைம்பது பக்கம்தான் படித்துப் பாருங்கள்’ என்று சொன்னால் யாருமே பெரிய அளவில் ஆர்வம் காட்டவில்லை. ஆசிரியர்களுக்கு ஒரு பிரச்சினை என்றால் தமிழகமே தமக்கு ஆதரவாக திரள வேண்டும் என்று கருதுகிறார்கள். சம்பள உயர்வு பாதிக்கப்படக் கூடாது, விடுப்பு தினங்கள் குறையக் கூடாது என்றெல்லாம் கேட்கும் ஆசிரியர்கள் இந்த தேசத்தின் கல்விக் கொள்கையே மாறும் போது ஏன் இவ்வளவு அசமஞ்சமாக இருக்கிறார்கள்?

ஆசிரியர்கள், கல்வி முறை, மாணவர்கள் என்று ஒட்டுமொத்த கல்விச் சமூகத்தையும் மாற்றுவதற்கான வாய்ப்புகளைக் கொண்ட நானூற்றைம்பது பக்கங்களைப் புரட்டிப் பார்க்க ஏன் தயங்குகிறார்கள் என்று புரியவில்லை. தேசியக் கல்விக் கொள்கை குறித்தான முன்னெடுப்புகளை ஆசிரியர் சங்கங்கள்தான் முன்னெடுக்க வேண்டும். கூட்டங்களை நடத்தி, தமது கருத்துக்களை விவாதித்து, தொகுத்து மனிதவளத்துறைக்கும், மாநில அமைச்சருக்கும், கல்வித்துறையின் அதிகாரிகளுக்கும் அனுப்புகிற வேலையை ஆசிரியர்கள்தான் செய்திருக்க வேண்டும். அப்படியான பரபரப்பு எதுவும் தமிழகத்தில் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை.  இப்படி அசிரத்தையாக இருப்பது பேராபத்தில் முடியும். 

ஆசிரியர்கள் மட்டுமில்லாமல் மாணவர்கள், பெற்றோர்கள் என எல்லோருக்குமே எதிர்காலத்தில் இந்த நாட்டின் கல்வி எந்தத் திசையில் பயணிக்கப் போகிறது என்பது பற்றிய தெளிவு தேவை. இல்லையெனில் வெறுமனே ஃபேஸ்புக் போராளிகளாக மட்டுமே சுருங்கிப் போவோம்.

ஒவ்வொருவரும் தேசியக் கல்விக் கொள்கையை முழுமையாகப் புரிந்து கொள்ள ஒரு வார காலமாவது தேவைப்படும். அந்தந்த ஊர்களில் இருக்கும் ஆசிரியர்களின் சங்கங்கள், கல்விக்கான தன்னார்வலர்கள் கொள்கையின் தமிழாக்கத்தைப் பரவலாக்க வேண்டும். அதன் பிறகு ஜூலை முதல் வாரத்தில் தமிழகம் முழுக்கவும் பரவலாக கருத்தரங்குகள், விவாத அரங்குகள் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு தேசியக் கல்விக் கொள்கை குறித்தான தமது புரிதல்களைப் பேசியும், கருத்துகளைப் பகிர்ந்தும் அவற்றைத் தொகுக்கவும் வேண்டும். தமிழிலேயே இதைச் செய்யலாம். தொகுத்த கருத்துகளை உமாநாத்தின் அணிக்கு அனுப்பினால் அவர்கள் மொழிபெயர்த்து அவற்றை மனித வளத்துறைக்கு அனுப்புகிற செயலைச் செய்வார்கள்.

புதிய தேசியக் கல்விக் கொள்கையை முற்றாக எதிர்ப்பதாக இருந்தாலும் கூட அதைப் புரிந்து கொள்ளுதல் அவசியம். கொஞ்சம் மெனக்கெடல் தேவை. ஆனால் இந்த மெனக்கெடல் காலத்தின் கட்டாயம்.

இது குறித்தான வேறு எந்தவிதமான சந்தேகம் என்றாலும் உமாநாத்தை அணுகலாம்.

umanaths@gmail.com 

தேசியக் கல்விக் கொள்கை குறித்தான விவாதங்களை முன்னெடுக்கும் உமாநாத் எழுதியது கீழே-

தேசிய கல்விக் கொள்கை (வரைவு) என்பது எதோ கல்லூரிப் பேராசிரியர்கள், ஆசிரியர்கள், கல்வியாளர்கள், பல்கலைக்கழகங்களுக்கான விஷயம் மட்டும் அல்ல. நம் பிள்ளைகளுக்கு மூன்று வயது முதல் கல்லூரி முடித்து ஆராய்ச்சி செய்யும் வரையில் கல்வி எப்படி கொடுக்கப்படும் என்பதற்கான ஒரு கட்டமைப்பு.

சரி, ஒரு பெற்றோராக இதில் எங்கெல்லாம் பாதிக்கப்படுவோம். நமக்கான முக்கிய புள்ளிகள் என்ன?

1. இனி அரசுப் பள்ளிகளைப் போலவே தனியார் பள்ளிகளையும் சரிசமமாக அரசு ஊக்குவிக்கும். தனியார் பள்ளிகளெனில் அவர்கள் பள்ளிக் கட்டணத்தை எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் நிர்ணயித்துக் கொள்ளலாம் ஆனால் வருடா வருடம் ஏற்றக்கூடாது (சும்மா அவங்களை கட்டுப்படுத்தறாங்கலாம்)

2. நம் குழந்தைகள் பள்ளி முடித்துவிட்டுக் கல்லூரிக்கு இனி எளிதாகச் சென்றுவிட முடியாது. தேசிய அளவில் நடத்தப்படும் தேர்வினை எழுதி அதில் தேர்ச்சி பெற்றால் மட்டுமே கல்லூரிக்குள் நுழைய முடியும்.

3. அரசுப் பள்ளிகளில் குறைவான மாணவர்கள் இருந்தால் அவை மூடப்பட்டு வேறு பள்ளிகளுடன் இணைக்கப்படும். (பள்ளிகள் திறந்த முதல் வாரத்திலேயே நீலகிரியில் பத்து பள்ளிகள் மூடப்பட்டு இணைக்கப்பட்டன)

4.மாங்கு மாங்கு என விடியற்காலை எழுந்து டீ, காபி போட்டு படிக்க வைத்த மேல்நிலைச் சான்றிதழுக்கு(+2) இனி எந்தப் பயனும் இல்லை.

5. டியூசன் / கோச்சிங் சென்டருக்கு கட்ட இப்போதே வைப்பு நிதி, லோன் போட்டு வைக்கவும்.

6. கட்டாயம் இனி மூன்று மொழி உண்டு.

7. ஒன்பது, பத்தாம் வகுப்புகளில் அறிவியல், கணிதம் ஆகியவை இரண்டு மொழிகளில் கற்றுத்தரப்படும்.

8. சமஸ்கிருதம் கட்டாயம் கற்றுத்தரப்படும். ஆகவே விரைவில் ஒரு மாதத்தில் சமஸ்கிருதப் புத்தகம் வாங்கவும்.

9. பத்து ஆண்டுகளுக்குள் தானாக டிகிரி வழங்காத கல்லூரிகள் பல்கலைக்கழகங்களுடன் இணைக்கப்பட்டு விடும். அந்தக் கல்லூரிகள் நூலக வளாகமாகவோ தொழில் பயிற்சி வளாகமாகவோ மாற்றப்படும் (நீங்க படிச்ச கல்லூரிகளை ஒரு முறை பார்த்துவிட்டு வந்துவிடுவது நல்லது)

10. தற்சமயம் ஆசிரியர் பணிக்கு ஏராளமான காலியிடம் இருந்தாலும் அரசு பணியிடங்களை நிரப்பவில்லை. இந்தக் கல்விக் கொள்கையின் படி இன்னும் நிறைய ஆசிரியர்கள் தேவை. அப்ப உங்க பிள்ளை படிக்கும் பள்ளியில் எத்தனை ஆசிரியர்கள் இருப்பாங்க?

11. தமிழ் நாடு அரசு பின்பற்றும் 69% இட ஒதுக்கீடு பின்பற்றப்படுவதற்கு எந்த உத்திரவாதமும் கிடையாது.

12. பத்தாம் வகுப்பு - 12ஆம் வகுப்பு இடைநிற்றல் அதிகம். 12ஆம் வகுப்பு - கல்லூரிகள் இன்னும் அதிகம். நுழைவுத்தேர்வு மூலம் கல்லூரியில் சேரும் Procedureகள் இன்னும் இடைநிற்றலை அதிகரிக்கும்.

13. எட்டாம் வகுப்பு முதலே துணைப்பாடமாக (விருப்பப்பாடம்) தொழில்சார் கல்வி வழங்கப்படும். குறைந்தபட்சம் 10 ஆம் வகுப்பு வரையில் படிக்கும் மாணவன் கூட இதனால் படிக்கமாட்டான். வேறு மொழியில் கிராமப்புற மாணவனுக்கு எலக்ட்ரிக்கல், நகரப்புற மாணவனுக்கு ரொபோட்டிக்ஸ்.

14. மூன்றாம் வகுப்பு, ஐந்தாம் வகுப்பு, எட்டாம் வகுப்புகளில் தேசிய அளவிலான கற்றல் திறன் வெளிப்பாடு அடிப்படையிலான‌ தேர்வுகள் நடத்தப்படும்.

15. ஒன்பதாம் வகுப்பு முதல் பன்னிரண்டாம் வகுப்பு வரை இடைநிலைக் கல்வியாக கருதப்பட்டு எட்டு பருவத் தேர்வுகள் வாரியத் தேர்வுகளாக நடத்தப்படும். அரே ஓ சம்போ !

16. தாய்மொழிக்கல்வியே சிறந்தது ஆனால் ஆங்கில வழிக் கல்வி மட்டும் ஊக்குவிக்கப்படும்

17. பள்ளிகளுக்கு இதனைச் செய்வோம் அதனைச் செய்வோம், ஆசிரியர்களுக்கு இதனைச் செய்வோம் அதனைச் செய்வோம்னு ஆயிரத்து நானூத்தி முப்பத்தி எட்டு வாக்குகள். ஆனால் இதற்குத் தேவையான நிதி எங்கிருந்து வரும்னா பெப்பே !

18. 10+2 (5+3+2+2)என்று இருந்த பள்ளிக் கல்வி முறை 5+3+3+4 என்று மாற்றி அமைக்கப்படும்.

19.கல்லூரிகள், பல்கலைக்கழகங்களுக்கு அங்கீகாரம் வழங்கும் அதிகாரம் இனி மாநில அரசுக்கு இல்லை! அதுமட்டுமல்ல, அதன் பாடத்திட்டத்திலும் மாநில அரசு தலையிட முடியாது. அதற்கென்று “பொதுக் கல்விக் குழு” (General Education Council) என்ற ஒன்று நிறுவப்படும்.

20. இது தான் முக்கியமான பாயிண்ட். இன்னும் இன்னும் நிறைய விஷயங்கள் இந்த கல்விக் கொள்கையில் இருக்கு. இதனை சாமான்ய மனிதர்களாகிய நாம் எதுவும் செய்திடவும் முடியாது. கருத்துச் சொல்ல இன்னும் ஒரு வாரமே மீதம் இருக்கு (ஜூன் 30). ஆனால் இதனை ஒரு சந்தர்ப்பமாகப் பயன்படுத்தி கல்வி பற்றிய புரிதலை நமக்குள் விதைக்க வேண்டும். 

இது கட்டாயம் நிறைவேறும், அப்படி நிறைவேறினால் மினிமம் டேமேஜிற்கு என்ன செய்ய முடியும் என்றும் பேச வேண்டும்.

மிக முக்கியமாக இது சமமற்ற ஒரு களத்தினை உருவாக்கும் முயற்சி. சிலர் வளர்ந்து நல்ல நிலையில் இருக்கலாம், சிலர் இன்னும் எழக் கூட முடியாமல் இருக்கலாம். இந்தக் கொள்கை சமூகப் பிளவினை மேலும் மேலும் அதிகரிக்கச் செய்யும். அதற்காகவேனும் கை கேர்க்க வேண்டும்.

வாசிப்போம். விவாதிப்போம். புரிந்துகொள்வோம். ஒன்றாய் கைகோர்த்து பயணிப்போம்.