ஐயோ கலக்குதே

கர்நாடகாவில் மழை கொட்டித் தள்ளுகிறது. லிங்கணமாக்கி, ஹாரங்கி, ஹேமாவதி, கே.ஆர்.எஸ், துங்கபத்ரா உட்பட அத்தனை அணைகளும் நிரம்பி வழிகின்றன. மழை நீரை அவர்கள் திறந்துவிடுவதில் ஆச்சரியமே இல்லை. இதை பெரிய கொண்டாட்டமாக காட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். தமிழக அரசும் ஏதோ விழா போலக் கொண்டாடுகிறது. ஜூலை மாதம் தமிழகத்துக்குத் தேவையான நீர் 31 டி.எம்.சி மட்டும்தான். ஆனால் இப்பொழுது வந்து கொண்டிருக்கும் அளவைப் பார்த்தல் அந்த அளவைத் தாண்டிவிடும். குறுவை சாகுபடி முடிந்து சம்பா சாகுபடி சமயத்தில்தான் தமிழகத்துக்கு அதிகமாகத் தண்ணீர் தேவைப்படும். அந்தச் சமயத்தில்  'எங்களுக்கு நீர் கொடுங்கள்' என்று கேட்டால் 'அதான் ஜூலையிலேயே கொடுத்துட்டோமே' என்பார்கள். இதற்குத்தான் இவ்வளவு கொண்டாட்டம்.

தவறில்லை. தண்ணீர் எப்பொழுது வந்தால் என்ன? ஆனால் வரும் போது அதை எப்படி உருப்படியாக்கிக் கொள்கிறோம் என்பதில்தான் எல்லாமும் இருக்கிறது அல்லவா? மேட்டூர் அணை நான்கு வருடங்களுக்கு முன்பு அதன் முழு கொள்ளளவை எட்டியது. ஒரு முறை அணை நிரம்பினால் குறைந்தபட்சம் நான்காண்டுகளுக்கு அதன் பலன் இருக்கும்படி பார்த்துக் கொள்வதுதானே நல்ல நீர் மேலாண்மை? அப்படியா இருந்தது? இரண்டாம் வருடத்திலேயே கடும் தண்ணீர் பற்றாக்குறை நிலவியது. சத்தியம் கூடச் செய்யலாம்- அடுத்த வருடமும் இதேதான் நிகழும். மழை பெய்தால் திறந்து கடலில் விடுவோம். மழை இல்லாத காலத்தில் எலிக்கறி தின்னுங்கள் என்கிற லட்சணம்தான் இங்கே நிலவுகிறது.

அவிநாசி அத்திக்கடவு என்றொரு திட்டம் பல ஆண்டுகளாக கிடப்பில் கிடக்கிறது. பவானி ஆற்றிலிருந்து நீரைக் கொண்டு வந்து வறண்ட பகுதிகளில் இருக்கும் குளம் குட்டைகளை நிரப்பும் திட்டம் அது. இந்த திட்டத்துக்கு வெறும் இரண்டு டி.எம்.சி தண்ணீர்தான் தேவை. எழுபது குளங்கள், 630 குட்டைகள் என்று நிரப்பி வைத்தால் அடுத்த பல ஆண்டுகளுக்குத் தேவையான நிலத்தடி நீர் மட்டத்தை உயர்த்தி வைக்கலாம். மூன்று மாவட்ட மக்களுக்கு பயன்படும். இன்றைய சூழலில்  இரண்டாயிரம் கோடி ரூபாய் இருந்தால் நிறைவேற்றிவிடலாம். ஆனால் பத்தாயிரம் கோடி ரூபாய் செலவு செய்து தேவையில்லாத எட்டுவழிச் சாலையை போடுவார்கள் தவிர இதைக் கண்டு கொள்ள மாட்டார்கள். அல்லது இதே ஆச்சு; அதே ஆச்சு என்று பாவனை செய்வார்கள்.  

சாலை மேம்பாட்டுத் திட்டங்களை விடவும் நீர் மேலாண்மைத் திட்டங்களே மக்களுக்கு மிக அவசியம். ஆனால் துரதிர்ஷ்டம் என்னவென்றால் சாலை மேம்பாட்டுத் திட்டங்களில் நாற்பது சதவீதம் வரைக்கும் கமிஷன் அடிக்க முடியும். ஆனால் நீர் மேலாண்மைத் திட்டங்களில் அது சாத்தியமில்லை. அதனால் அரசியல்வாதிகள் பெரிதாக அலட்டிக் கொள்வதில்லை. 

வருடம் ஒரு குறிப்பிட்ட தொகையை நீர் மேலாண்மைத் திட்டங்களுக்கு என ஒதுக்கி சிறு சிறு திட்டங்கள் வழியாக அந்தந்த பகுதிகளில் பாயும்  நதியின் நீரை மழைக் காலத்தில் சரியாகப் பயன்படுத்தி அல்லது சேகரித்து வைத்தால் துணை ஆறுகளின் நீரை காவிரியில் கொண்டு வந்து கலக்க விட வேண்டியதில்லை. காவிரிக்கு மட்டுமே அமராவதி, நொய்யல் என பல துணையாறுகள் இருக்கின்றன. மழைக் காலத்தில் இந்த ஆறுகளில் ஓடும் உபரி நீரை இப்படி சிறு சிறு திட்டங்களுக்கு பயன்படுத்தினாலே தமிழகத்தின் பல பகுதிகளை வளமாக்கிவிட முடியும். இதையெல்லாம்தான் யாருமே யோசிப்பதில்லை. 

தூர்வாருவதில் சுணக்கம், அப்படியே தூர் வாரினாலும் மண்ணை எவ்வளவு காசுக்கு விற்கலாம், எவ்வளவு கமிஷன் அடிக்கலாம் என்று கணக்கீடுகள் - இப்படியெல்லாம்தான் பலமாக சிந்திக்கிறார்கள். எந்தக் காலத்திலும் நீர் வராத ஓடையை ஒன்றரை கோடி ரூபாய் கணக்கு காட்டி மண்ணள்ளி விற்றிருக்கிறார்கள். பெரிய பதாகை ஒன்றையும் வெட்கமேயில்லாமல் வைத்துவிட்டுப் போயிருக்கிறார்கள். அதே சமயம் நீர் வரக் கூடிய வாய்ப்புள்ள நீர் வரத்துப் பாதைகள் புதரண்டிக் கிடக்கின்றன.

யாரையும் குற்றம் சொல்ல வேண்டும் என்பதற்காக எழுதவில்லை. ஆனால் இதுதான் நிதர்சனம். 

'ஐயோ கடலில் கலக்குதே' என்று இன்றைக்கு கதறுவோம். அவ்வளவுதான். இனி அடுத்த முறை மேட்டூர் அணை நிரம்பும் போதுதான் இதை பற்றி பேச ஆரம்பிப்போம். ஒரு நாள் ஆயுள். அதன் பிறகு வேறொரு பிரச்சினைக்குத் தாவிவிடுவோம். இப்படித்தானே நம் ஒவ்வொரு பிரச்சினையும் கிடப்பில் போடப் படுகின்றன.இதெல்லாம் நாம் என்ன செய்ய முடியும்? அரசு பார்த்துச் செய்ய வேண்டிய வேலை என்று நம்மை நாமே சமாதானம் சொல்லிக் கொள்வோம். தவறில்லை. ஆனால் அரசுக்கு அழுத்தம் தர வேண்டும். அதில்தான் நாம் ஏமாந்து போகிறோம். நீண்டகால நோக்கம் கொண்ட ஒரு பொதுப்பணித்துறை அமைச்சர் வாய்த்து அவர் தகுதி வாய்ந்த துறைச் செயலாளர் ஒருவரை தமக்கு உதவிக்கு அமர்த்தி திட்டங்களை வகுத்தால் மட்டுமே தமிழகத்தை எப்பொழுதும் வளம் கொண்டதாக மாற்ற முடியும். இல்லையென்றால் 'மழை பெஞ்சா சோறு' என்றுதான் காலம் நகரும். 

கவனித்துப் பார்த்தால் கர்நாடகாவில் பெரும்பாலான அணைகள் நிரம்பிய பிறகுதான் நமக்கு தண்ணீர் வருகிறது. அவர்கள் பல குளம் குட்டைகளை நிரப்பிவிடுகிறார்கள். அவர்களிடம் கையேந்தும் நிலையில் நாம் இருக்கிறோம். அவர்கள் உபரி நீரை வெளியேற்றும் போது நம்முடைய நோக்கமெல்லாம் 'அப்பாடா மேட்டூர் நிரம்பிவிட்டது' என்பதில்தான் இருக்கிறதே தவிர பிற அணைகள் குறித்தான செய்திகள் கூட வருவதில்லை. மேட்டூரில் இருந்து ஈரோடு வரைக்கும் கூட சிறு அணைகள் பத்து இருக்கின்றன. இவை தவிர மாயனூர் தடுப்பணை (3 டி.எம்.சி), கல்லணை (3 டி.எம்.சி) கீழணை (இரண்டரை டி.எம்.சி) , சேத்தியாத்தோப்பு (ஒன்றரை டி.எம்.சி) என்று நாம் நீரைச் சேகரித்து வைக்க நிறைய வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன. இதையே கூட சரியாகச் செய்யமாட்டார்கள் என்பதுதான் வேதனை. சேகரித்து வைப்பதாக இருந்தால் பெரிய கும்பிடு உங்களுக்கு.